ජනප්‍රිය සිනමාවේ අවිඥාණික ලැගුම් ගැනීම

කුඩා කල සිටම කතන්දර ඇසීමට ඇති ආසාව අදටත් අප අතර එසේම පවතියි. අවිඥාණික ආශාව අද තෘප්ත කරවාලනුයේ සිනමාවයි. නවකතාවක් කියවීම සිනමාවක් රසවිදීමේදී ලබනාව වඩා චිත්ත රූප මවාගත හැකි නිදහස් කතන්දර ඇසීමේ මාධ්‍යක් ලෙස දැක්විය හැකිය. නමුත් සිනමාවෙන් රූපය මවා පෙන්වීම හේතුවෙන් දෘශ්‍යමාන වන කතාන්දරය විදගැනීම පහසුය. නවකතා කියවීමට සියලු දෙනා රුචි නොවුනත් සිනමාව රසවිදීමට බොහෝ දෙනා රුචි වන්නේ එනිසා විය හැකිය.

කතන්දර ඇසීමේ කලාව තුළ සුරංගනා කතන්දර තුළ අපට ඇසුණු පොදු ධර්මතාවක් ඇත. එනම් කුමරෙකු සහ කුමරියක් සිටීම, ඔවුන් දෙදෙනා ආදරය කිරීම, ඔවුන් සත්‍ය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම, සතුරෙකු සිටීම, සතුරා දුදනෙකු වීම, සතුරා අවසානයේ පරාජය වීම, කුමරා හා කුමරිය ආදරයෙන් එකතුවීම සහ ඔවුන් ජයග්‍රහණය කිරීම. 

ජනප්‍රිය සිනමාව තුලද මේ සන්දර්භයම දැකිය හැකිය. කතාන්දරය මොන අතකට ගලා ගියත්, කුමන ආකෘතියක පිහිටා සිටියත්, කතාන්දරය ආරම්භයේදීම අප කුමරා හා කුමරියත් සතුරා හෝ සතුරනුත් හදුනාගෙන හමාරය. චිත්‍රපටය ආරම්භයේ සිටම කුමරාගේ ජයග්‍රහණය ප්‍රේක්ෂක අප ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ අව්‍යජවයි. එසේම අප චිත්‍රපටය පුරාවට කුමරාගේ ජයග්‍රහණය ප්‍රර්ථනා කරයි. මේ යට ඇත්තේ දුර්ජනයා පරාජය වී සත්‍ය වාදියාගේ  ජයග්‍රහණයයි.

 නමුත් ඩොන්  චිත්‍රපටයේ මුල සිට අග දක්වාම අප ආදරය කරන්නේ චිත්‍රපටයේ හැටියට සතුරාටයි. අවසානයේ ජයගන්නේද සතුරායි. මෙවැනි සතුරා ජයගන්නා චිත්‍රපට ගණනාවක් සිනමාවේ දක්නට ඇත. නමුත් ප්‍රේක්ෂක අප මේ චිත්‍රපටය ඉතාම ආදරෙන් වැළදගනියි. දුර්ජනයා වෙනුවෙන් අප පෙනී සිටියි. දුර්ජනයාගේ ජයග්‍රහණය අප ප්‍රර්ථනා කරයි. චිත්‍රපටය අවසානයේ අපට ලැබෙන අස්වැසිල්ල සැබෑ ඩොන් ජයග්‍රහණය කර සිටීමයි. ඔහු ආරක්ෂිතව වීමයි. සොරෙකුගේ ජයග්‍රහණය අප පතන්නේ ඇයි. නැත්නම් අනෙත් චිත්‍රපටයන්හිදී සොරාට එරෙහිව අපේ සිත් ක්‍රියා කරන්නේ ඇයි. මෙයට හේතුව ජනප්‍රිය සිනමාව හරහා චිත්‍රපටයට වඩා නළුවා භුමිකාගත වීමයි. ඩොන් චිත්‍රපටයේ ජයග්‍රහණය පතන්නේ ඩොන්  නමැති අපරාධ කරුවාට නොව අපේ සිත් තුළ අවිඥාණිකව  චිත්‍රපට ගණනාවක් හරහා වීරයා බවට පත්වූ ශාරුක් ඛාන් වෙනුවෙනි. ඇස් දෙකෙන් ඩොන් දකින නමුත් සිතින් ශාරුක් ඛාන් කියවන්නේ ස්වාදේශ්, ඕම් ශාන්ති ඕම්, මේ හුනා, කුච් කුච් හෝතා හේ, චෙන්නායි එක්ස්ප්‍රස් හරහාය.